De twee Slakmaniakjes zijn een soort versteende pierrots. Ze horen bij de Fosielofieltjes en proberen anderen altijd op te vrolijken ondanks het feit dat zij zichzelf niet altijd even vrolijk voelen. Ze zijn al heel oud, versteend, maar desondanks nog steeds heel actueel. Een ander opvrolijken is dankbaar werk. Het werk is oneidig net zoals het slakkenhuis.
De Slakmaniak is een patroon van
Pop en Plank. Een erg uitgebreid pakket. Al het vilt moet je zelf vilten. Dus lekker aan het aanrecht kliederen met water en zeep. Dit keer moest ik ook zijdelont gebruiken. Toch werkt dat weer anders als 'gewoon' merinowol. Ook hierbij geldt weer, veel oefenen en dan worden de lapjes vanzelf mooier. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik bij een lapje die ik zelf zou verwerken zijdelont heb gebruikt dus het is nog niet helemaal hoe ik het graag zou willen. Dat is niet erg... de volgende keer gaat het vast alweer een stuk makkelijker.
Het waren best grote lappen om zelf te maken. De éne was 50 bij 50 en de ander 35 bij 50. Ik heb niet helemaal volgens het patroon gewerkt. Eigenlijk zouden de poppetjes geen haren hebben. Maar dat is toch wel erg kaal vond ik. Op de laarsjes bij het grote poppetje heb ik een kraaltje gemaakt.
Op de achtergrond staat het keitjeslampje van Atelier Merita. Deze had ik al een poos af maar nog niet op de foto gezet. Het lampje past toch mooi bij de Slakmaniakjes. Rondom de keitjes van het lampje zitten allemaal kleine kraaltjes die je stuk voor stuk met de festonsteek moest verwerken. Het was zo leuk om te doen ondanks het vele werk wat er in zit.
Als je de foto's groter wilt zien kan dat ook door op de foto te klikken.
Voor nu nog een fijne zondag,
Groetjes, Chantal
Al een paar dagen was mijn engelenkrans klaar. Bij Corina zag ik het idee en vond het zo'n mooi sprookjesachtig geheel dat ik er zelf ook mee aan de slag ben gegaan. Het is een patroon van Ellen Soares. Op de strokrans heb ik 10 lampjes vastgemaakt met krammetjes. Het snoertje had alleen 20 lampjes dus ik hield er nog een paar over. Deze heb ik aan de binnenkant van de krans vastgemaakt zodat er binnen in de krans ook licht schijnt. 
Een veren boa had ik nog in huis liggen en deze heb ik er om heen gedrappeerd. In het midden een glazen vaasje waar ik met een zilveren lint omheen ben gegaan. Nu ik het in de kamer heb staan heb ik de foto gemaakt en kon ik eindelijk een blog maken. Op de foto's komt het geheel alleen minder mooi uit dan dat het in het echt is. Het ziet er gewoon zo sfeervol uit. Ik ben er erg blij mee. Laat de kerst maar komen. 
Nog een dag en dan hebben we al kerst avond. Vanmorgen was ik even bij ons in het dorp en wat is het overal druk zeg. Gelukkig hoef ik alleen de versprodukten nog maar te halen en dan kan het feest beginnen. Ik wil jullie allemaal alvast hele fijne kerstdagen wensen. Van bloggen zal waarschijnlijk wel niet al te veel komen, gezellig samenzijn met familie en vrienden en genieten van al wat is. Fijne feestdagen en een warme groet, Chantal
Het pakket gevolgd volgens patroon al zat ik met de hoed even helemaal fout. Even uithalen en weer opnieuw en whala... dit is het resultaat. Vind het zelf een erg mooi poppetje.
In een land hier ver vandaag, waar bomen en peperkoek met speculazen blaadjes staan. Bergen van pure chocola en duinen van vanillievla. Er zijn beekjes met stromende limonade, en elke dag een snoepparade. Daar vind je klein pittoresk huisje, zo mooi en zoet dat je het wel meteen zou willen opeten. Dit huisje draagt de naam Gingebreadhouse.
Maar bij dit huisje hoort uiteraard ook een familie, the Cinnamon Family.
Het Sterrenlichtje mocht ik nog een keer maken. 
De twee Slakmaniakjes zijn een soort versteende pierrots. Ze horen bij de Fosielofieltjes en proberen anderen altijd op te vrolijken ondanks het feit dat zij zichzelf niet altijd even vrolijk voelen. Ze zijn al heel oud, versteend, maar desondanks nog steeds heel actueel. Een ander opvrolijken is dankbaar werk. Het werk is oneidig net zoals het slakkenhuis.
